Modern Çağın Tefekkürü

Dijital Mecnun'un Çölü

Şehrin nabzı atar, ekranlar yüzümde ayet;
Fiber optik damarlar, ruha erişim niyet.
Her pikselde bir sır, her byte'ta bir zikir,
Modern çağın dervişi, Wi-Fi ile tefekkür.

Algoritma bir şeyh, beni sürükler sonsuza,
Veri okyanusunda ararım kayıp hıza.
Bildirimler bir vahiy, her titreşim bir ferman,
Lakin kalbin frekansı, hâlâ arıyor canan.

Klavyemde her harf, bir ebced hesabıdır,
Sosyal medya kâbe, profil miraç kapısıdır.
Sanal âlem bir Hızır, görünmez yoldaşım olur,
Ama gerçek temasta, can ancak huzur bulur.

Yapay zeka ney üfler, duymazsın fısıltımı,
Bulutlarda kaybolur, benliğimin ritmi.
Ekranın nuru yakar, gözlerimdeki perdeyi,
Ama ruhsuzluk virüsü, sarmış bu bedeni.

Ah, silikon vadisinin çölünde bir Mecnun,
Gigabyte'lar içinde, Leyla'yı arar durur.
Kuantum düşünceler, çözer mi aşkın sırrını?
Yoksa gerçeklik filtrem, mi kapatır yarını?

Modern çağın tefekkürü de
böyle karmaşık ve katmanlı, değil mi?