Babamın Kanatları Şiiri - Oğuz Düzgün

babam'ın kanatları kırıldığından beri uçamam ben
ağır yaralı bir gökyüzü sayıklarım uçurumlara
bilemezsiniz
boncuk gözlü bir bebenin kirpiklerinde patlayan
bin yıllar sayarım Tahar’dan Malaga’ya
gözlerine adadığım besteler kadar
ben olmayan
bir ben yığarım her karınca yuvasına,
her üveyik tedirginliğine
bir ölümsüzlük kanarım.

âh türküler bilir beni
âh türküler
fıratın koynunda bir yaprak gibi
on üçlük gelin
aşrı aşrı bilir beni
modern bir al bastıdır devrimleriniz
lohusalığından bu yana parmaklarımın
el bilir
ben de bilirim.

fazlası gözlerimde ömrümün
birazıysa ihtilâl
bir bardak ay ışığı sayıklarım yıldızlardan
dualarım karışır işe
kanatlanırım
yurdum yurdum.