Mod Şiiri - Ercan Keskin

İki mod arası sıkışıp kaldıysan vah!
Özgürce karar verip sarsılmaz iradenle;
Aşktan aşka sorunsuz geçebiliyorsan ah!
Ne âlâ duygu durum ,övünmeli kendinle.

Terk edilmiştik modu mahveder insanı,
Başka bir ifade ile eziklik duygusu;
Içsel hazinelerin kapıları kapanır,
Değerlendiremeyiz potansiyelimizi.

Eşsiz benzersiz insan bu moddan kaçmak ister,
Bir kararda duracak güvenli liman arar;
Yepyeni sevdalara yelken açmaya kalkar,
Oysa zarar görmüştür onarılmayı bekler.

Henüz hazır değildir alargada fırtına;
İle buğaz buğaza yardımsız boğuşmaya;
Özgüven eksikliği onulmaz yara gibi,
Bir yanını çektikçe el vermez başarıya...

Farkındalık bilinci dediğimiz o kavram:
Özbenliğin farkı fark etmesidir her zaman;
Içsel hazinelerin keşfedilmişliğine,
Bağlı olarak gerçek gücünü anlamak,
Değilse eğer gerçekten ziyan olur insan.

Terk etmek unutmak mı unuttuğunu sanmak;
Arası yanılsama mıdır duygusal bazda?
Sevilen terk etmezse seven her halükarda,
Ne önce ne de sonra terk eden olmayacak.

Ne terk edilmek ne de terk etmek vicdan değil;
Bananecilik ya da vurdumduymazlık demek.
Hiç mi hatırı olmaz geçen güzel günlerin?
Mümkün değil yaşanan gerçeği inkar etmek.

Gerçeklerden kopmadan yorumlamak gerekir;
Aşktan yana olanı bilakis incitmemek.
Sevda yoktan var olmaz varken yok olmaz demek:
Gönüller bir olduysa asla inkar etmemek.

Hiç habersiz apansızın değil sencileyin,
Işaret fişeği gibi aydınlatan yol yordamı;
Vardır elbet ahde vefa örneği ,kuralı
Herkesle barışmaya hazırsan bencileyin...

Sevda yoktan var olmaz varken yok olmaz heyhat!
Küllerinde tozu kalır sonu ayrılık ise,
Destansı aşksa eğer yaratılmaya değer;
Yeniden dirilmeyi bekler mucize ile.