MİNİK KUŞ ve HÜRRİYET
Bir sabah pencereme minik bir serçe kondu.
Çok üşüdüm beni de içeri al diyordu.
Ötüşünden anladım bir ara ağlıyordu.
Uzatıp ta elimi! yardım edeyim derken,
Birde baktım yavrucak, yara almış göğsünden...
İmdat ister gibiydi duruşundan anladım.
Yiyecek bir şey verip, yarasını dağladım.
İyileştirip onu hürriyetine saldım.
Kanadını çırparken; sağ ol diyor gibiydi,
Yeniden uçabilmek, bunun en güzeliydi..!
Şair Nevzat YAZICI
Kayıt Tarihi : 26.3.2019 12:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!