ne kösnül ne incecik bir tüy
yalnızlık ve keder
sokulur içimin nemli sahanlığına
artık sesim külçe ağırlığı
kayıtsız bir ıslıkla varamaz günün diline
genişletemez kefenini
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla