ne kösnül ne incecik bir tüy
yalnızlık ve keder
sokulur içimin nemli sahanlığına
artık sesim külçe ağırlığı
kayıtsız bir ıslıkla varamaz günün diline
genişletemez kefenini
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
