Mızrap Şiiri - Ahmet Cemil Atay

Mızrap

Kemikten bir mızrap sokuluyor hüzzamda hüzünlü bir sazın koynuna
Gözlerde bir kırgınlık soğuk iklimlerden güneş gibi doğuyor melodiler üzerine
Bir name yayılıyor gülüşmeler arasından yalnız bir fidanın koynuna
Sancılı yarım bir ezgi duyuluyor ikindi vakitlerinde terk edilmiş beldelerden şehre doğru

Keskin zencefil ve nane harmanlanmış sıcak bir yudum akıyor boğazdan
Yürek kıvamında pıhtılaşmış kanlar yol buluyor çürüyen bedenler arasından
Katranlar demleniyor isyankâr beyinlerin köklerinde ve eşiliyor ruhlar gözyaşlarıyla
Zakkum meyvesinden helvalar pişiriliyor, şeytan suretli gölgelerin tabutları ardından

Bir dumanın sisli ve puslu bakışı ardına gizlenmiş binlerce anılar dile geliyor
Kırk bin sayfalık paslı kitabın nemli sayfalarında arsız kelimelerle oynaşıyor elinde bir pipo ihtiyar
Yüzünde yüzyıllardır bulamadığı tebessümün yalan kalıplarından bir maskesi var
Ve elinde bir asa, Musa’nın sihirli asasının binlerce çoğaltılmışından, çamuruyla nil toprağından

Dilinde bir sövgü dolaşıyor yosma suretlinin, kapkara gözlerinde Yusuf kuyularından izler var
Elleri aşk simsarlarının iksirleriyle yıkanmış havayla ve suyla oynaşıyorken yüreği kayanlar var
Dudaklarına sızmış bedenine akmakta dilinin ucundan bin bir başlı yılanın dermansız zehri
Gözlerde kadim kölelerin esaret şehveti düşkünlüğü betimlemeleri ve erkeklerin endamı seyri.

Kör dilenci ellerinde en pis anıların gül kokulu besteleri ve kemikten bir mızrap
Gözlerinin oluklarında kadim Mağaralardaki suretlerden yansımalar
Meleklerin ve şeytanın huzurda buluşmalarından kalmış bir yaradan kalıntılar
Suretten habersiz hallerden melodiler var, hüzün topraklarında ıslanmış bedenler.