Bütün güzelliklerin son bulduğu,çıkmaz bir sokak düşünüyorum.O sokağın yerlisiyim.Her gün gördüğüm turistlerle konuşmak,tanışmak istiyorum ama eve dönüş vakitlerinin geldiğini söylüyorlar hemen.Yollar,çıplak ayaklarla yürüyen insanlarla arkadaş.Her lamba,kararmış fersiz gözlere yoldaş.Bir takvim var sadece koskoca şehirde.Korkunç ağaçların ufak bir rüzgarla yaprağını öldürdüğü gibi şehrin robot insanları da kendi takvim yaprağını kopartıyor.Güneş gündüze bile küsmüş,ışıklarını yansıtacak güzel kalpler bulamadığı için.Her gün yenilediğim kararlarla,her güne yeniden geriye dönmek için adım atıyorum.Ve tak tak.Hoşgeldin!Iki arkadaşın(?!)birbirleriyle mızraktan ellerle tokalaştıklarını görüyorum.Ve ağlayan bir dal parçası görüyorum,konuşan ama sesini duyuramayan,bir yaprak uçurmak isterken yaprağıyla birlikte kendini de kanlatan.Ve bir kuzu görüyorum,derdini kurda anlatan.
2016
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta