Mızraklı İlmihalim Şiiri - Kazım Karagöz

Bir gün sabah uyandım, bir de baktım etrafa,
Dört yanımda kitaplar yayılmış her tarafa.

Her biri mesleğimin nadide kitapları,
Her biri binden fazla kabarık sayfaları.

Ve hem de okumuşum her birini bir sefer,
Vaktimi götürmüştür günler aylar seneler...

Yarına garantim yok nasıl uğraşıyordum?
Fani olan dünya çün nasıl çalışıyordum?

Ebedi olanaysa hiç mi aldırmaz insan?
İlmihal kitabından kapak kaldırmaz insan?

Hiç habersiz olur mu Yaratandan, Nebiden?
Bir tek dünya mı vardı? Nasıl yaşıyordum ben?

Bir mızraklı ilmihal alıp koyamaz mıydım?
Mana yönden açtım, aç, oyla doyamaz mıydım?

Halbuki ölçümüz ne? Hiç ölmeyecek gibi,
Tamam da devamı var yarın ölecek gibi! ..

Nasıl yaşıyordum ben hayret içinde kaldım,
Hemen gittim sahaftan, ilmihal buldum, aldım.

İşte o gün bugündür gün gün değişti halim,
Başucumda durur hep mızraklı ilmihalim...