Mızrabın nefesi, ruhun dinmeyen hicran k ...

Billur
sokağına sığınıyorum
İçimi titreten ibrete
şahit olunca, mefkurem ağlayınca

Bin hüzün
zerkediyor nefesler, keşkelere
taş çıkartan hevesler ve yorgun hisler

Akıp giden zamana,
yitip giden merama, umuttan
arileşen hüsrana mağluptur didinişler

Elhak
sual etmeliyim
Muhakeme etmek için akıl
ve izanı fikre ve saike yöneltmeliyim

Beni benden alan,
ruhumu hicrana koyan, kalbimi
hazanın sedasına ram edene ermeliyim

Hiçlikten
biçtiğim ne varsa,
hilm vazgeçemediğim sadıksa,
ihsana feda etmeyide öğrenmeliyim

Hu derken,
kalp ayni olmalı

Zikrederken
nefesi yormamalı, hal ecrine
kanmak için inayetle yarışmalı

Lal olmuş bir dilin,
kalpten südur eden hayretin,
irfana sevk eden malikin aşkına kanmalı

Sahipsiz kim vardır,
yitik umutlar hangi meramın
tortularıdır, elbet gün kararır, fecir ıslanmalı

Mızrap
aşk-ı melaldir, hal-i figandır

Kalp
ne kadar latifse, ruhun
aşka abad olmuş bir sevda sadığıdır

Akıl
irfanla farktır,
izan ibrete ram olan sedadır,
azim şevkinde meşki yaşatmalıdır

Sürur
ne kadar naif ikramdır,
ruh ve kalp adına sefa ettiren
sevdanın umut tacıdır, ülfet-i aşktır

Mahzun
nefes, umutla yol alır

Sabırla yoğrulup
hal lisanında hamurlaşır,
kalp inşirah ile aydınlanır

Edep
en zaruri azıktır,
ruhundan akseden kitaptır,
akıl kalbin mekanı nurla anlamlaşır

Fenafillah olan,
masivaya bel bağlamayan, iradesiyle
hakka kul olan ancak sevdasında sadıktır

Ruhun
hakkın nurundandır
Kalbin nazargah kılınmak
için emanet edilen ummandır

Ancak fark eden,
ferasetiyle kal eyleyen, edebi
her bakımdan hak gören manidardır

Üşüten
bir vakit vardır,
sırrına aşina olmak aklın ve
iradenin sadrına taliptir, kul olmak nasiptir