Oyunlar oynardık,
Birkaç küçük yaramaz ile…
Yalnızlığa elbet alışamazdı o zaman küçük zihinlerimiz..
Öyle ya sensizliği de yaşayarak öğrenmek gerekirdi.
Tam kadro görülmeye ve içinde olmaya değer
Hiç görülmemiş mutluluk karelerinde,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
harikaaa
Büyüdükçe büyüyen resmin, teker teker renklerinin soluşu işlenmiş şiirde..Mızıkçılık belki yaşatanlarda değil YAŞAM dadır...Çünkü gerçek oyun yaşamdır ve yaşamın dümeni KADER dir...Mızıkçılık bazen olması gereken ince ama traji komik ayrıntılardır...Şairim rengi solan resme UMUT boyalarından katmayı deneyin faydalı olacaktır..Şiir dizelerinde onu saklıyor..Kimbilir hangi kelimenin arkasındadır...Yine güzel bir çalışmaydı..Kutlarım ..Saygılar..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta