Mızıkçı Şiiri - Zümrüdü Anka

Kendi istediği olmayınca oyunu bozan mızıkçı çocuklar gibiydi. Hem oynuyordu ,hem oyunu istekleri doğrultusunda bozuyordu. Bu bencillik değil de neydi? İnsanlık bunun neresindeydi. İşte nefs yine hakimiyetine almıştı yüreği ve aklı beden ; verilen komutlara uyuyordu. Bu gibi insanlarla oyuna da girilmez , oyuna girmek için elde kaldırılmaz! Lakin çocuk yüreğinin vurdumduymazlığına yine de yenik düşüyor yüreğim. Ancak; bu yürekteki çocukta artık kimsesiz bırakılmamalıydı!