Mizgin Şiiri - Mahsun Doğan

Mizgin gülümsemişti bana
O gün güvercinler zeytin dalı ağzında
Uçmuştu memat ve esaret kokan sema altında
Arza indi Binlerce ruh zulme muhalifler uğruna
Gözlerindeki maviyi serpti kararmış arşa

Mizgin gülümsemişti bana
Yıldırımlar yağmıştı ölüm kusan kuşlara
O an sanki ölmek yasaklanmıştı çocuklara
İlahi bir rahmet yağdı mahzun topraklara
Ve zulme dur dedi Ebabiller bir kez daha

Mizgin gülümsemişti bana
Ezadan bitap kalpler azad olmuştu
Mihnetle beslenen zakkum nebatı solmustu
Cefakâr ellerden arşa bir köprü kurulmuştu
İnananlar için Tanrı namına indi bir muştu

Tan ve şafağa and olsun
Arş ve arz agah bulunsun
Gözlerinde güneşi o doğurdu bana
Yağmuru kirpiklerinden o süzdü bana
Bir kez gülümsedi bin bahar açtı bana

Not : Mizgin bir Mit