Elif gibi..
hep dik başlıydı kederim,
Lakin vav gibi boynu bükük kaldı cümlelerim,
İlgisiz alakasız kalmıștı şiirlerim,
Feryadımla aydınlandı ayın karanlığı, geceleri hiç sabah edemedim...
Ama'larımı astılar korkudan,
keşke'lerimi tozlu raflardan çıkardılar,
Kasım'lara yüklediler aşkı,
eylül'de beni sana yolladılar,
Yara açanlar gittiler birer birer,
bizi tek bize bıraktılar,
Üzülme bak,
kandıramamıș bizi sığındıkları yalanlar,
Zamansız tut elimden,
sen,ben...
sadece ikimizin olsun kavuşmalar,sarılmalar.
Kayıt Tarihi : 21.1.2019 03:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Namık Beldüz](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/01/21/mizan-42.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!