Mizan Şiiri - Vecdi Murat Soydan

Sahte yüzlerinde maskeler vardı,
Hal hatır sorup, gülerken ısırdılar,
Bakar körmüşüm, bütün suç benim…
Kalan sermayem dik duran onurum,
Eğilmez baş benim…

Sırt çevirip, gitmek kolay da,
Hiç ummadığım taşlar, başımı yardı,
Atılan taşlar canımı acıtmadı ama,
Çok şerefsiz, çok vefasız çıktılar,
Ondandır acılarım...
Kahretsin!

Şimdi ben bunlara nasıl arkadaş, dost diyeyim,
Kuzu postuna bürünmüş zavallı yaratıklar…
Elim kolum zaten kırılmıştı,
Bir darbe de onlar vurdular...

Hep sordum kendime,
Hangisine ne kötülük yapmışım?
Biri çıksın ortaya ve desin ki:
‘’Sen haram lokma, kul hakkı yedin,
Bütün suç senin…’’

İstedikleri masa mı, koltuk mu, unvan mı?
Yoksa iki paralık canım mı?
Alın hepsi de sizin olsun, ‘’dünyalık mallar…’’
Hiç mi Allah’tan korkmadınız,
Bre zındıklar, münafıklar…

Gözüm görmesin hiç birini,
Yanımdan geçmesinler, selam vermesinler,
Önce adam olsunlar,
Sonra da defolup gitsinler uzaklara,
Utanmaz, arlanmaz çakallar…

Sanmasınlar mazlumların sesini Allah duymaz,
Benimki arşa çıktı, içimde kor ateş var,
Saçlarıma yağsa da bembeyaz karlar,
Eriyip bitsem de bir mum gibi,
Uykusuzluktan kan çanağına dönse de gözlerim,
Sürünsem de yerlerde,
Bilsinler ki, onlar gibi yılan olmadım…

Boşa sevinmesinler,
Çıkmayan candan ümit kesilmez,
Paspas ettirmem onlara kendimi…
Beni de bir kollayan, gözetleyen var,
Secdededir alnım, Allah’a adadım kendimi…

O gün elbette gelecek,
Mizan kurulacak, kalmaz kimsenin ettiği yanına kar,
Ey büyük Allah’ım senden başka kimimiz var…
Hele şu fırtına bir geçsin,
Hele dağların yamacındaki karlar erisin,
Doğacaktır bana da güzel mutlu yarınlar…
Sahi, o zaman hangi yüzleriyle bana bakacaklar?

Vecdi Murat SOYDAN
(Yaşanmamış Aşkların Şairi)
04/06/2015- Isparta- 02:02