Ağlanacak hâlin varken,
Neden hâlâ mizahtasın?
Sözüm özüm doğru derken,
Yalan yanlış izahtasın.
Bir bilene varılmadan,
Eteğine sarılmadan,
İkilikten arınmadan,
Şirkle dolu günahtasın.
İçindeki asıl niyet,
Takva değil asabiyet,
Hak yoluna bir kez diyet,
Ödemeden nizahdasın.
Henüz Hakka eremeden,
Şahit olup göremeden,
Canana can veremeden,
Sanma salâh felâhtasın.
Üstünlük mü farkta farkın?
Hep lehine döndü çarkın,
Bulandıkça billur arkın,
Hâlâ laf-ı güzaf dasın.
Lâ demek den geçtin ise,
İllâ demi içtin ise,
Aşk sırrına göçtün ise,
Allah ile Allah’tasın.
Yaralıysan yârin yarsa,
İçin dışın bahtiyarsa,
Münkir nekir hesap sorsa,
Ne sevap ne günahtasın.
23-10-2008
Mustafa YaralıKayıt Tarihi : 22.12.2008 11:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!