Mitsel göç Şiiri - Akın Akça

Yere düşerken, başını çarptın
Ve zemindeki fayanslar şimdi yapılmıştı; inşa, üç sene önce, edilen:
Karyolanın, sağlammış yayları.
Kaç parmağında, on marifet var sormalı;
Ama sorgu yargıcı bağımlı değilken zamana,
Senken, duymazsın onu.

Ruhların göçü’nde;
Ey sevişme! ‘Tatlı bir kaç an’ çalın, vaktin sığınağı’ndan;
Ve dönüp baktığınızda ‘orgasmic’ bir ‘endoplasmic reticulum’:
‘Şakayla ya da alayla cebelleşen bir anlık bir başkaldırış’ her şey;
Savaş getiren topraklar, getirişi onun ama, rehavet, değil!
Bir yerlerde korunan şekil, karanlık değiştiren,
Edinimi süreçlendiren; bağımsız ve bağımlı sebeplerine, eşzamanlı:
İç sigarayı, bir anlık zevkin getirisi.Edilgen bir motel zili çaldırıldığında,
Yaladığında denizin nefesini ‘otların sürklase parande atan-duruşu’:
Mozaik’tir, girift mağara resimleri; yadigar, antik yaşam formları’ndan;
Bir yaya asfaltı’nda veya bir mağaza vitrininde:
Ruhunu salan, or’daki cansız çıplak manken
İlham verir soluyup kuduran’a, ne yapacağını bilemeyen.
Ve sezgiden öte başlayan ruhun göçü’nde başlar ruhların göçü de …
Oradakilerden biri de sensin. Sen bir anlık’sın.
Bir anlık bir orgazm: Geçişken, her hale; ama değil geçip giden! …

Bir anlık bir başkaldırış her şey, düşürdüğünde bebeği çamura:
Tut balçığa, o bebeği, beklediğin bir şey saldırış: varlık.
Ses ve geçip gitmeyen! atık, bir düşün ve öykün kendini!
Acıya başkaldıran soylunun, yapılınca zırhı pek şekilli;
Ne yapsın soylu, inadını seven’e yöneltmekten başka?