Mitoloji Ve İnsan.. Şiiri - H Hikmet Esen

Ben,
Çocukken Troya'da
Milattan bilmem kaç yıl önce
Deniz oynaşırken
Bizim oralarda.
Sizin Kaz dağlarınız bile
Kimbilir kaç kulaç derinlerde
Poseidon'un tatil köyüydü belki de.
Öfkesi batası Zeus
Duyunca kudurdu aşkımızı
Ters yüz etti herşeyi
Harran'da çekilirken sular
Gemisi Ararat'da kaldı Nuh'un
Kop'da bu yüzden hırçın.
Sebebi çok basitti
Yüce tanrılar yerine
Afrodit beni seçmişti.

Benim öykümdür
Asırlardır anlatılan
Ayrılıklara isyanım da bu yüzden.
Prometheus, Herkül, Posedion
Daha nicesi tanrıların
Yardımcıysalar insanlığa
Aşk'a saygılarından...
Sevdiğini tanrıça görmesi sevenin
O günden beridir işte
Afrodit'in benimle
Yaşadığı aşk yüzünden...

Yargılayan zamansa
Tarihi yazan insan.
İnadına tohum oldu
Zamana aldırmadan.
Önce adını değiştirdi Afrodit'in,
Zeus bile anlamadan.
Venüs diye savundu bir süre
Güzelliğin simgesini.
Arandı durdu,
Yüzyıllar boyu.
Uygar olup da Yolu
Gökyüzüne düşünce
Venüs'ün gerçeğini buldu.
Yakından izleyince resimlerini
Anladı 'içi seni,
Dışı beni yakar'
Sözünün erdemini..
Bunca yıl geçti ardı ardına.
Görmeden kendi yüreğini
Düşündüğü güzelliği,
İnsanoğlu aranır hala
Bakmadan aynalara..

Ne Hephaistos'un çekici
Ne Poseidon
Titretemiyor artık yüreğini.
Hades'e çevirmeyi öğrendi
Yaşadığı cenneti..
Lübnan, Beyrut, Bağdat derken
Bakalım nerde duracak
Ve doyacak insan
Arınıp da ihtiraslarından..

14/01/2006
H Hikmet Esen - Metin Yaltı