Mitochandriol Şiiri - Belkız Günaydın

MİTOCHANDRİOL

Acılar çöktürdü, güzel yüzünü
Tutamadı yavru /suna sözünü
Okyanus söndürmez, yanan özünü
Böyle bir anaya, bir evlat çok mu?
Bunun hesabını, bir veren yok mu?

Kardeş çocuğuydu, babayla ana
Bozuktu genleri, karıştı kana
Dualar yetersiz, cansız yatana
Susmuştu yavrusu, sonsuza kadar
Elbette suçlusu, değildi kader

Beyinde hücreler, yok olur bir bir
Sonunda yavruya, ölüm getirir
Annenin yuvası, olmuştu kabir
Mitachandriol ‘du, hastalık adı
İkinci yavru da, yaşayamadı

İstemez soyuna, girsin yabancı
Bölünmesin mallar, sanki Sabancı
Mutlu olacaksın, diyen yalancı
Bırakın maziyi, geçmişte kalsın
Seven sevdiğiyle, köklerin salsın

Ülkeme belli bir, yasa gelince
Bitecek sanırım, ben bu işkence
Sağlıklı bir nesil, gelmeli önce
Elbirliği edip, bilgiyi dağıt
Kulaklar bir daha, duymasın ağıt