Kangren zamanların adı
üniversitelilerin ellerinde silahla can aldığı dönem
zenginlik daha yeni bitmişken kalplerde
yoksulluk başlar
yaşamaya daha umut ikliminin
esmesi ile başlayan
o küçük anıların esiri olurdu kalbimiz
sabaha kadar
avaz avaz
insancıklarla dolar meydanlar
simidin en kral yiyecek olduğu anda başlar
söylevler
nutuklar
umutlar
ve karanlık salınca siyahını göğe
biterdi o özgürlük
şimdi ise ellerimi tanıyamıyorum
bir zamanların mürekkep kokan yadigarı
şimdi tutsada
mecmualar
pankartlar
son havadisin
havasını getirirdi topluma
birşeylerin anlaşılmasına hasret
kah deli çoban
kah Orhan Veli tadında yaşamaksa zaman
işte şimdi aristoyum
görseydi şimdiki yaşananları Kanuni
sözünü geri alırdı belki
gemiler yakılmıyor
kaçışların haddini bilmiyorum
fethedilen kalelerin yerini
beyinler aldı
fetihler bitmiyor
kirleniyoruz
bitiyoruz
kaç kişi kaldık ki
bizi sevenler bile bizden kaçıyor
hayatımız maskeli baloymuş
kutlu olsun! !
gerçeğin
gerçeğe ihaneti yıllardır biliniyor
sen ise kaçıyorsun
tökezlemeden koşmak içinse doğruluk
bana hayatını göster
bizlerin bağrına indirilen o kadar kurşun
Ve şimdi kan revan içindeyiz
geleceğine yardım et! !
Kayıt Tarihi : 4.8.2006 01:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiiri bir baş ötrüsü eyleminde büyüklerimizin deyimiyle 'Başını ezmek' kelimesinin polis arkadaşlara söylendiği andan itibaren uyguladıkları o uzun süren joplamalardan kaldığını söylemek isterim..Kimileri bizim davranışlarımızı öyle görmezden geldi ki Kimi zaman Acaba İnsan denilen canlının sadece birbirine benziyen maddeler bütünlüğümü yoksa içinde sevgi ve düşünme gibi özelliklerin kimilerinde bulunmadığı aklına geliyor.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!