Mitil Osman Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Sen bir öğrencisin Mitil Osman,
Okuyup durursun A 'lardan Z 'lere
Ne idüğü belli olmayan bir gelecek için
Güzel kızlar dolu bir kentin üniversitesinde,
Bense; bir askerim Mitil Osman,
Polatlı 'nın kıraç bir tepesinde.

Ben askerim Mitil Osman,
Postallarım güllerden hafif kutsal topraklarda,
Başım ak-pak sarhoşluğunda bulutların,
Burcu burcu Mehmetçik kokar başım, yüreğim,
Ayaklarım, ellerim,
Ürperen hücrelerim,
Bu vatanı sen beklemezsin sonsuzluğa inat,
Ben beklerim.

Ben askerim mitil Osman,
Senin çulun-çaputun yok, benim üniformam var,
Benim kokartım, apoletlerim, demirlerim var,
Nice bir bakışlar düğümlenip duruuor
Apoletlerime, demirlerime, yüzüme,
Körpe fidanları kıskandıran boyuma,
Saba Melikesi Belkıs 'a bile tepeden bakmıyorsam;
Günahın boynuma.

Ben askerim Mitil Osman,
Ne yağmura başeğerim, ne kara, ne tipiye,
Ne kışın üşürüm, ne yazın terlerim,
Körpe sabahları ben indiririm senin dünyana
Geceleri tespihler gibi çekerek teker teker
Kıraç tepelerdeki gümüşten aylar altında,
Hayallerim kurşun gibi giden atların sırtında
Sen her gece sınav sınav sayıklayarak dönüp dururken
Uykunda.

Ben askerim Mitil Osman,
Ben vatanım, ben bayrağım, ben namusum,
Bedenimi mızrak gibi saplamışım tepelere,
Kollarımı Edirne 'den Ardahan 'a kadar açarak
Ve Sinop 'tan Antakya 'ya uzanarak
Kucaklamışım tüm vatanı.
Kanımı peşinen helal etmiş,
Canımı peşinen bağışlamışım
Ve sıra sana gelinceye kadar Mitil Osman,
Bayraklaşmışım.

(MİTİL OSMAN ismi altında toplanmış serbest şiirlerinden > 7-8/100)