Gece zifiri karanlığındayken
Bir devin uyanmasıyla dağıldı karanlıklar
Batmayan Güneş, ne dost ne arkadaş ve ne de eş
Dertleşirdi eski günleriyle sabaha kadar çilekeş
Ne ıstıraplar ne çileler neler bile
Satmaz benliğini üç-beş kuruşa ölümün pençesiyle
Haykırır cihana değildi ümitsizlik ümitsizliğim
Ölsem bile cihana okur benliğim
Ye’is, ucb, kin, karamsarlık bunları geç
Bu eseriyle ölümsüz oldu sayın MİTAT ENÇ
Kayıt Tarihi : 23.2.2015 10:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!