Mistisizm ve Din Şiiri - Halit Korkmaz

Doğanın kendisinde tanrılık var mı dersin-
Dünyalık tarlaları ekip, biçip göçersin,
Demokrasi evrene “vahşi doğa” çağırır,
İçinde beslenirken tecavüz zannedersin.

Kitap, ayet ve akıl göz ardı edilmiştir,
Mistisizm yol alırken kurallar çiğnenmiştir,
Af etme yetkisini günahkâra verirsen,
Tanrının adına da günahlar işlenmiştir.

Hildegard manastırda söz ettirdi adından,
Gelecekte bir kâhin mistisizm kanadından,
Tanrıya teveccühte hikmet ruha ray olmuş,
Mistik vagonda her şey Tanrıdır ahkâmından.

Ontoloji, felsefe, metafizik ve taksim-
Varoluşu başlatır, resim içinde resim,
Şehadet ve hakikat anasının patlağı,
Heykele tapıvermiş Tanrı diye bir kesim.

İnansan, inanmasan ahlâkîlik zorunlu,
Bilimde niçin nasıl, dinde gaib sabunlu,
Vicdanın üzerine oturt dini, tevhidi,
Vahyin dili katıksız, saf bilgi, cam sütunlu.

Kader muamma değil, özünde ölçüler var,
Kaderin tevilinde kaderciler tehditkâr,
Karakterin kaderi Tanrı tanımaz ise-
Taklit ve kör inançla iflah olmaz günahkâr.

Kimi dinde varlığı açıkta tutmak gayret-
Kimi dinde açığı gizlemek büyük ibret,
Kimi dinde sahiplik dünya için ön kabul,
Kimi dinde şehadet kul için son maharet.