Mistik Manifesto // Şükrü Özmen

1

göğsünü bahara terket
duanı
akşamın yumuşak şefkatine zerket
zira
yeryüzü bunca cıvıldarken
irkilen sanrılar değil
affa dair hevesat

2

bil
ki
orada
oldukça doğuda
oldukça uzakta ve
oldukça yalnız
o ağacın altında
hükmüyle karartıp
kün'üyle ağartanın arazisinde
münzevi ve
alabildiğine mistik
tabloid bir gökyüzü var

3

kargaşanın ortasında
gözünde hala yar resimleri var
ve sesin
gecenin endişesine ertelenmişse
sükun ve felah düşüyle
telaşlanan iskeletini
kubur faresi açlığından koru

4

ensenden yakalan inşiraha
oku anla
titre ve ışıklan
ısın
aşkın hâr-aretiyle

5

geceyi şiirden kov
gülü çağır yerine
dizlerini nasırla ki
biri seni çimdiklesin
merhamete dalmak için
ah et ve teslim ol
dünyanın tabii yeşertisine

6

dik dur-ma
eğil
doğrul ama doğrulan
eğil ve fakat acıma
halas ol şüpheden
ses ver bülbüle
gülün hatrına

7

yoğun bak
yoğun bakımlık vandallığına
aleme akacak kadar sıvılaşsın kalbin
gevşet ve yükünden kurtar ruhunu
sesin su da
gözün ışıkta
ruhun su yun öte yanında

8

bir cennet kalabalığı ol
bir mevsim geçişi
dolaysız cümlelerin
o acınası
o anlatıcı
o bitkin bildiriciliği
ve saflığıyla kapla hüznünü

bir şehrin en ucundan
yeryüzünün en siyahına daldırdığın gözlerin
bir ah yeşermesi
bir ılık titreyiş olsun
gövdenin uçurumunda

lokmanı Ay la paylaş
sesini uçurumla bölüş
kıyamdan rükûya
oradan
secdeye dönüş

..

yirmiikimayısikibinon

Şükrü Özmen