Mısralarım Hüzünlü Şiiri - Mehmet Çiftci

Mısralarım hüzünlü ağlıyor sözcüklerim,
Bir sızı yüreğimde senin sebep olduğun.
Bıraktın bir başıma daha ben ne söylerim.
Anıları bir anda silip yarım böldüğün.

Mutlu değimliydin ki yıllarca rol mu yaptın,
Ben evmedim mi seni ne kadar çabuk bıktın,
Baştan hiç gelmeseydin madem terk edecektin,
O günü göreceğim yaprak gibi solduğun.

Gözler belkiye tutsak ümitle hep yol bekler,
Gönül bu sevdiğini gece gündüz sayıklar,
Taşıması öyle zor hasret-sevgi bu yükler,
Anlamaz gibi durma hepsi senin bildiğin.

Sen bana ateş oldun ben de pervane sana,
Kıvranıp duruyorum çaresizce baksana,
Seven terk edilir mi yapılır mı insana,
Demekki kandırmışsın yalanmış o güldüğün.

Yaşanmaz bu dünyada sen de gittiysen eğer,
Nem kaldı bağlanacak neye vereyim değer,
Vefasıza güvenmek akılsızlıkmış meğer,
fark etmez bundan böyle yaşadığım öldüğüm