Mısralarda Hüzünlenir Şiiri - Erti Öztürk

Bundan tam dört sene önce
Bir yar gördüm
Uçurum kenarından dönünce
Baktım gözlerinin içine usulca
Bilmem o da beni fark ettimi
Gözlerimin içinde durunca
Boynunu eğdi
Birşeyler anlatmak istercesine
Döndü sonra yüzünü
Kara oğlanın tekine
Büründü yüreğim bir taş şekline
Soramadım ki bu bendeki hali bir bilene
Yıkılmıştı dünyalar çoktan üzerime
Mısralar kadehimde hüzünlendiğinde
Ölmek böyle bir duyguymuş meğer
Sevdanın ateşi
Anlımda düğümlendiğinde

Kara yazım
O yumuk ellerinin içinde hayat bulur
Üsküdarın dalgaları
Ayaklarımın başucuna vurur
Deniz bile çaresizliğimden
Yerinde durmaz kudurur
Bunca olup bitenin sebebi
Nur yüzlü bir kuldur
Düşün şimdi kolaysa
Bu akıp giden zamanı sen durdur
Bu hüzün kokan mısraları
Sana yazdırmak en doğrusudur
Kulaklarında çınlayan ses
Sana bıraktığım rüzgarın uğultusudur
Daha ne istersin ki
Bu son esen lodos
Belki kalp atışlarında bir yer bulur
Sensizlikte zaman karanlığa kıvrılan
Çıkmaz bir yoldur