Mısralar Şiiri - Hasan İskenderoğlu

Bazı sözler kör kurşun gibi vurur insanı….
Hani seviyorum dersin ya, ne ton önemlidir orada
Ne nota ,ne ses…
Sadece yürekten gelir ya…özledim dersin..
Çünkü onunda seni sevdiğini özlediğini zannedersin…
O olmadı mı eksik hissedersin kendini..
Sanki güneş doğmayacak gece hiç bitmeyecekmiş gibi…
Sesiz sedasız kalırsın,
Oysa anlatacak o kadar şey vardır ki …
Onunla yaşamak istersin..
Onunda yaşamak istediğini zannedersin…
Bir anda yalnızlık çöküverir bedeninin önüne…
Şiir mırıldanır sana,mısralar dökülür gözlerinden…Şarkıların melodisi yüreğinde yankılanır…
Çoçuksundur artık hiç büyüyemediğin bu aşkta…Yoksundur denizin öte tarafında…
Hüzün dolar ellerin, dalgalar artar …
Dışarısı soğuk caddeler boş…
Efkar taşır avuçların…
Oda hisseder zannedersin…
Düğümlenir nefesin,tutmaz dizlerin,ay gülmez sana…. “onu” sevmişsindir bir kere…
Acı büyük, yara derin,zamansız saatlerdesin…Dokunaklı olur gönül toprağın…
Ne yetişir güller, nede ters laleler…
Kaybolup gidersin içinde,ararsın kendini…
işte tam o anda durgunluğun çıglık çıglığa…sürüklenirsin…
Dökülürsün bardaktan…
Hasret kalırsın....ya kendin olursun, yada kendinden bir ben yaratırsın…
Susar rüzgar…kaybolur gökkuşağı,
Sessizleşir tüm şehir…
Doğduğun yer senin değildir artık,çelişkiler başlar rıhtımında…
Hayat tuhaflaşır
İnsanlar karmaşıklaşır ve yalnızlaşırsın limanında…
Ağrı tutmuştur kalbini artık…
Koşmak istersin,yetişmek istersin…
Vardığını tam zannettiğinde bazı sözler kurşun gibi vurur insanı…
Öldürülürsün…
Ölürsün…
O zanneder gülmüşsün…