Mışlarla, mişlerle Şiiri - Mehmet Çoban

Başımda üç tüy kalmış
Biri sağa, biri sola yatıyor
Biri de inadım inat dikeliyor

Hatırlıyorum
Nice güzel anıları mışlarla, mişlerle doldurdum
Nice tatlı hayallerimi, rüyalarımı soldurdum

Sonbahar mevsimi ömrüm
Yaprakları dökülmüş, eğri ömür törpüm
Beyazlıklar hâkim görünen çoğu yerde
Gidememiş hiç kalbinin götürdüğü yere

Çoğu eski anıları belgeleyen fotoğrafların
Siyah beyazları bile var içlerinde, unutulmuş anıların
Rengârenk hayaller kurarken geleceğe
Bir ah kaldı sadece gerilerde

Hani şöyle desem nasıl olur bilmem
Çerçevesiz resimler çizdim hayallerimde
Çerçevesiz yaşamaya çalıştım hayat içinde
Özgürlük ruhumu çalarken arşın ötesine
Arşları yerle bir ettim özgür düşüncelerle

Bir gün kalemsiz kalacağımı düşlememiştim
“Silah icat oldu mertlik bozuldu” hesabı klavyelerim
Kargaşık burgaşık yazılarım yerine
Standart harflere basmak yeni kaderim

Kendim için ne yazacağımı hesaplamadım
Ülkem için yazacaklarımda ise şaşırdım
Güncel olaylara hayretle bakakaldım
Kocaman adamlar var çocuklar gibi aşkın
Buluğa ermemişler henüz ateşi var delikanlılığın

Halk büyük adamlar diyor onlara
Onlarsa dönüştürmüşler kendilerini çocukluklarına

Kavgalarını seyredince mahalle kavgaları geliyor aklıma
Elimizde taşlar, nidalarla saldırırdık kazanmak aşkına

Küstüm mızıkçılıkları var işin özünde
“Vallah billâh olmaz istemem bana ne”

Hangi kalem, ömrün kışını yazar bilmem
Ama ben insanlığın, insanın kışını yazacağım, bitmez kelimem

Heyt be “insanlığı öldürdük el birlik, vatan sağ olsun”
Azgın canavar ruhumuz, arzularımız var olsun
Dünya ahret kardeşiz valla, kıskançlıklar gözümüzü oysun
Bir düzen kuralım kendimize, bir verip beş koysun

29.06.2011 - İzmir