Mışlanmış toplumun, dışlanmış mensubuyum.
Ahlakıyla ahlaklanmamış olmanın menkubuyum bu toplumda.
Mütecavizlerinin elinde oyuncak olmuş namusun cinayetinde,
Bir müptezel gibi dinlenen şahidiyim vâkayı katlin.
Eğriliğin vatanına ihanetten hükümlü,
Doğruluğun tek başına kalmış yalnızıyım.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta