Miskiye Mahallesi.amberliler Sokak. Reçi ...

Heytt ! Benim yarı yolda amberlerle ısladığım mendilim
Göz damarlarına koşmak,,,koşmak ardına bakmadan bir kez
Durdurmak değil bu sefer muslukları açıp kaçmak
Zillere basıp kaçmak ,
Çocukluğumdan kalma bazı renk renk beni öksürten akışkanlıklarım
Göz damarlarına küfrü basmayı gerektiren bir hasım gibi bakmak
Açmak ,açmak, damarları açmaktadır.

Tuttuğumuz elleri karıştırmak belki çagın en büyük doğallarından,
En büyük vebalarından,
Gerçi güyalara sağlıkla bakan günceler yetiştirmek ,
Beze ihtiyacı olmayan çocuklar yetiştirmek
Günahlara açılan tüm kapıları açmak
Açmak,,, açmak sonra yine açmak
Eksenden eksene,
Yüzü kayık eksenlerde dolaşmak
Kapıları kapamamak,,,

Göz ucundan tenlere bakıvermek,bakıvermek
Son göz parıltılarını binbir tenine yedirmek
Hiç yoktan o parıltılarla üç çocuk yetiştirirdik
Vatanın en has çocuğu
Bir beş dakika kadar faydalı
Zaman kadar aziz,,,
Gardiyan gibi koruyucu,,,

Bir ben boyleyim zannedilir,bir ben bî-çare zannedilir
O son zannetmeden beri geçti dört dörtlük dizeler
Senden sonra sinemalara bakmak istiyorum
Senden sonra dostlara bakmak istiyorum
Reçinelere koşmak, koşmak, koşmadan önce,,,

Bir kuyumcu dostum vardı,bizim ülkenin en kalabalık caddesinde
Gelinler ilk ondan geçerdi, dükkanını ziyaret ederdim,
En güzel oyukları,altınların efendisi
Bir şeyleri yaşarken yalnızdı.
Altınları satarken yalnızdı .
Geceleri birileri yanaşırdı,gece de onlara altın satmaya devam ederdi .
O da benim şu güzide sokağımın adamıydı .
Sarı değil ama maviden onun için çalardım,
Denizlerden çalardım ,
Enginlerden aşktan aşırdığım , yeri gelir şaşırdığım ,
Kabuklara kulagımı dayattığım o günlerin bize verdiği umulmaz keyiflerle
Hasbihâlleri has ederdik
Altınları satmaya devam ederdi...Ederdik...
Altın gibi, altın gibi, altınlara kaçardı, altın gibi...

Sanki bu olağanüstülüklerden sonra bize yaşanacak hiçbir şey kalmadı
Şu kaçıncı "Nerde bıraktıysan ordadır"tiradı ???
Yüzümden kalabalıklar görünmüyor
Toplumun aşkı
Toplumun nefreti
Tüm tezatlıklara kadeh boyu aşık ben !!!
Bir nefes almak,nefes almak ,,,nefes almak
Bir apartman boyu kaçmak, kaçmak, kaçmaktadır...

Sükutlara koşmak diyorum,,,
"Güneş diyorum."
"Ay demiyorum"
Bir şey söylemek için değil
O güneş tepemde bekçi olmak için kaç zararlı ışınını dünyamıza yansıttı bilir misin?
Dost kadar yararlı,dost kadar yaralıdır,,,dost kadar,,,

Güneşin yazdığı kaç şiiri okudun?
Güneş hiç sevilmedi mi?
Güneşin aşık olduğunu görmedin mi?
Ben gördüm çok hâlini
Alımlı , çelimli ,bizim gariban sulu yeşil dünyayı kendine çektiği zamanı
Ben hepsini biliyorum,susuyorum,,, susuyorum,,, susuyorum
Dünyanın balkonundan sırf bunları yazmak için aşağı sarkıyorum
Bakmak ne güzel keyif Reçineli Güneş apartmanına
Geçmişte olan bitene bakmak
Titrek titrek bir kitap sayfasını kapatan ayraçlara bakmak
Bu "şey" var ya "şey "
Ne güzel "şey" !!!

Bahsetmeden olmaz umuttan,,,

Şu insanların ellerindeki oyuncaklara tutunmak
Bir sınır karakolundaki subayların cüzdanına tutunmak
Bir kadının gizli zulasındaki beyaz yemenilere tutunmak
Yine insanların birbirine verdiği,tutulması lütuf sayılan yeminlere tutunmak
Senden gayrı şu herhangi bir zamanlardan olan zamanlara tutunmak
Şu insanoğlunda bir şiir var şiir !!!
Yazılmayan, yazılmayan sonsuza kadar yazılmayan,,,

Bizim şu reçineli apartmanın önünde kaç çevirme yapıldı
Komiser özellikle bizim apartmana takmış durumda
Bilmem ne durumda,,,
Bizimkinden değil iki sokak ötesinden kaçtım,,, kaçtım,,, kaçtım
Durdurdular,senin kimliğini gösterdim
"Beni o bu yaptı dedim"
Dinlemediler
Eyyy ! Benim korktuğuyla kalan tüm tüylerim
Tüyleri diken diken diken olanım
Saatlere koşmak,pili bozuk, başı bozuk yine de kendini arayanım
Eyy ! Benim bucak bucak bilinmeyenleri arayanım
Durun bir ses duydum !!!
Şu az önce bahsettiğim dünya bana ayak oluyor.
Yürüyemiyordum, bahsetmeyi unutmuştum
Eyy ! Benim eksik sözlerimi bile tamamlayanım,,,
Eyy benim !!! Garip
Miskiye Mahallem. Amberliler Sokagım. Reçineli Güneş Apartmanım.
Hoş geldin
Beş gitme !!!