Misket yuvarlağındaki maviden seyrediyordum dünyayı.
Herşey öyle uzak,öyle büyüktü ki;
En sevmediğim saatleriydi günün akşam haberleri.
Dizlerimden yara,yüzümden tebessüm eksilmezdi o zamanlar.
En sevdiğim annem,hayranlığım babamdı,
Yorgunluk uzak iklimlerde bir ülke
Savaş, su tabancamdaki ıslaklıktı o vakitler.
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Kutlarım...Gülay Garip
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta