Misis Te Akşam Şiiri - Sadık Toraman

MİSİS TE AKŞAM

Ilık bir misis akşamı
Sesim karışıyor kurbağa yatağına usulca
Terkedilmiş bir çadır sırılsıklam yalnızlık dolu içi
Her yer acıya yanaşıyor kıyısız
Bir işçi eli dokunuyor yüreğime
Kaç çocuk kaç yüzmek yasak
Umudunu al kaç buradan
Bitiyor gün devrediyor kendini karanlığa
İçimde bir bilinmez hüzün tartaklanıyor
Yetişemiyorum kelimelere
Pozantı da bir soğuk su yetişiyor yangınıma
Gözler alabildiğine yeşil
Toroslar kucaklıyor tanımadık yanlarımızı
Sonra bir minik kız çocuğu tarlada el sallıyor
Sevinçle hüznü aynı anda yaşatıyor duruşu
Ve hep yalnızdır insan
En çokta severken yalnızdır
Sonra yol uzuyor bir köy unutulmuş bir köy
Çoban kavalı yetişiyor unutulmuşluğa inat
Ve derin bir yorgunluk kaplıyor bedeni
Damda yatıp yıldız kovalıyorsun yorulmadan
Bitiyor yıldızlar ve sabah oluyor
Yokluyor güneş tenini
Yol bitiyor başka bir yola çeviriyor kendini