Ey fâni sevgili!
Zülfün kelep gibi boynuma geçti,
Dar ağacındaki mahkum misâli;
Beni bana gömdün, ölüm güleçti,
Yok olup yeşeren tohum misâli..
Hâlim gören düşman olsa gelirdi,
Hayatın anlamı sende belirdi,
Sırrına erdikçe aklım delirdi,
Çözdükçe çözüldün boğum misâli..
Hakk'a giden sırlı, çok özel yoldun,
Zâhiren bakınca elbette boldun,
Mecâzi kadehim ben için doldun,
Aşk şarabından her yudum misâli..
Beni gören herkes deli der idi,
Hasret çilesi ne zor kader idi,
Adem kul yandıkça nasıl eridi,
Ateşin yediği bir mum misâli...
Kayıt Tarihi : 19.11.2016 12:49:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Adem Kaçar](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/11/19/misali-18.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!