Misafirperver Şiiri - İsmail Eser

Dipsiz bir kuyuydu kenarında bıraktığın düşlerim.
Yalnız bir rüzgar darbesi hafiften dokunmuştu tenime,
düşmekle düşmemek arası gidip gelmiştim,
sen uzaktan saçlarını savrurken,
feryat sesleri kulağımı sağır edecek kadar güçlüydü,
ama birtek ben duyabiliyordum kuyudan gelen sesleri,
belliydi ki her düş burda acı çıkarıyordu.
Elveda diyen dudaklarını toprağa yapıştırıp
senin kuyunu da ben kazacağım
ya da hiç farketmez.
Nasıl olsa sende bigün yanima geleceksin
ben acıların kemik sızlatan haline alışmış
sen ise daha çömez acılarla yanıma yanaşacaksın
elbet bu kuyu çok derin benim odam en lüksü
en karanlığı işte o evde
bende seni baş köşede ağırlayacağım,
merak etme;

intikamım çok misafir perverdir.