Bu dünya ne kadar boş, burada misafiriz
Türlü hayallerlle bir birimizi asar keseriz.
Kabirdekilerin kaçtıklarına biz sarılırız.
Ölüm var deyince hikaye sanarız.
Verilen öğütleri kaval niyetiye dinleriz.
Ahireti misafirlik, dünya'da ebediyiz deriz.
Laf ile ulema kesiliriz, icraata bakmayız.
Herkese öğüt verirde niçin kendimiz almayız.
Birgün unutulacağız, unutulduğumuz da unutulacak.
Nasuh gibi tövbe edelim vakit bitmemişken.
Kayıt Tarihi : 13.2.2015 18:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!