Misafirim aslında Şiiri - Levent Karakaş

Misafirim aslında

Dünya denen şu katmanda
Biz cennetten kovulan çocuklardık
Kim kopardı kırdı mutluluğumuzu
Yetim öksüz kaldı düşlerimiz...
Göz yaşları dondu hüzün pınarında

Gerçekleşmeyen ümitler
Aynalar bile küs,
Eskisi gibi güzel bakmıyor bana...
Sahte atlı karıncalardan inme zamanı
Şikayetsiz yolculuk toprak altına...

Hangimiz misafiriz acaba
Ben mi bu dünyayı bırakıp gidiyorum
Yoksa o mu bıraktı terk ediyor bedenimi.
Biz aslında birbirimizi çokda sevmiyoruz
Beni uğurlayacak olan var mı
kendimden ve herkesden habersiz
kalacakmıyım daha...

Bir sessizliğin yıkıntıları arasında geldin bana
Serin ve sessiz bir kış sabahında
İzmit uykudayken,
ben uykudayken yazdın merhaba
sonra,
Doyumsuz güneşin
Doyumsuz sıcaklığı oldu gözlerin
ve şimdi
Bir martının kanatlarında gittin benden
soğuk bir ocak ayı akşamında
adapazar sensizliğe ağlayıp boğulurken...

ben, misafirim aslında,
gel sende misafirim ol desem
gelirmisin şu kalan kısa günüme....?
05 01 2013