Misafirhanen... Şiiri - Hamuşan

Sen mi geldin?
Geç şöyle kurul yine baş köşeye.
Yok çıkarma ayakkabılarını,
Çünkü biliyorum yine gideceksin.
Ama birazda olsa bırak kokunu odama.
Yayılsın köşe bucak heryere.
Dur yahu! Nereye böyle hemen?
Ateş almayamı geldin bunca zaman sonra kalbimden?
Bırakmam bari doyayım gözlerine.
Korkma! Yokluğunda "yetinmeyi" öğrendim zaten.
Biraz baksam yeter.
Sus! Duymasın yine sesini kulaklarım.
Canlanır çünkü zihnimde aşktan yana söylenen yalanlar.
Biliyosun yine inanırım.
Bakarım öyle gözlerine, dinlerim sesini, dokunmaya çalışırım ellerine.
Yine inanırım!
Kaptırırım kendimi senin boyun eğilesi sözlerine...
Ama bikaç bişey öğreniyor insan yalnız bi başınayken.
Mesela kalbi olmadan da yaşıyor insan,
Örnekse elleri olmadan,
Yada mühürlü dudaklarla,
Ne biliyim işte göz kapaklarını açmasa görmese hiç bişey olmuyomuş,
Yada duymasa kulakları acıdan ölmüyomuş.
Ne o! Çaresizmi gördün beni yoksa?
Ağlıyor musun benim zavallı halime?
Umutsuz nefessiz yarınsız mı sandın?
Yok yok sen aldırış etme benim bu hallerime.
Gelir bana böyle arada aşk çarpıntısı,
Heleki bu kadar yakın olduğunda güneş.
Gidiyor musun? Peki git.
Zaten her gelişinde heycanla beklerim ben senin giderken bırakacağın kızıllığını.
Ha unutmadan emanetin duruyor hala göğüs kafesimde,
İstersen şimdi veriyim istersen başka bi nefesde.
Bidaha gelene kadar sahip olduğun bu viraneye,
Şimdilik güle güle sevgili. Şimdilik güle güle.