Misafirhane Şiiri - Yunus Kökçan

Yitik şehrin misafiri, ebet yolcusuyum.
Heybemde yüklerin en ağırı, insan olmak
Çöl sıcağından arta kalan aşk tortusuyum.
Dertlere uğratan derdim, kâmil insan olmak.

Belli değil bu şehri kaç günde geçeceğim.
Bir emrin kılıcına başım ansızın feda.
Doymak değil muradım sadece ekeceğim.
Hasadım beni bekler, heveslerim elveda.

Ev sahibi aramam, bir misafir hanede
Gidişine şahit oldum her tutunduğumun
Ne aitiz babaya ne sahibimiz anne
Her ayrılığa sabır, borcuymuş kulluğumun.

İşte sözler aciz, bu yüzden kulakta kaldı.
Kalbimi teskin eden sadece Kelamullah.
Hani benimle oynaşan hayallerim vardı.
Misafirhanede kaldı, baki olan ALLAH.

Eğer bu garipten nasip, söz duymak istersen.
Sözlerim aşkın ebedî yangınına düştü.
Kordur, eğer sözü gönlünde tutmak istersen.
Samimiyet ateştir, sabrı bahtına düştü