affedin kusurlarımı...
hep 'kendi evrenim'de şekillendim
büyüdüm
kurşun geçirmez oldum
kendi gezegenlerimi kurdum
kendi yıldızlarımı serpiştirdim gökyüzüme
ay'ı gereksiz buldum
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
kardeşlerimi ara sıra da olsa
evim'e davetten başka gücüm kalmadı.
bırakamam bu toprakları
bu doğayı
ama arasıra
ben de misafir olurum...
İnsanın Dünya'ya misafir olması, kainata misafir olması, kendi kendine misafir olması anlamlı ama; bu misafirliğin en büyük güç çarpanı misafirlik anında veya sonrasında udûl olmalı... olması gerekir.. tebrikler..
kardeşlerimi ara sıra da olsa
evim'e davetten başka gücüm kalmadı.
bırakamam bu toprakları
bu doğayı
ama arasıra
ben de misafir olurum...
İnsanın Dünya'ya misafir olması, kainata misafir olması, kendi kendine misafir olması anlamlı ama; bu misafirliğin en büyük güç çarpanı misafirlik anında veya sonrasında udûl olmalı... olması gerekir.. tebrikler..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta