Misafir Odasından... Şiiri - Refika Doğan

' bitimli ömrün can kafesindeki yüreğimizdir misafir odamız. kimleri konuk etmedi ki...en güzel duyguları barındırdığı gibi en soysuzları da... gün oldu acı bal eylendi, gün oldu bal acılaştı orda...' r.d

Sana geliyorum sana!
Yıllardır içimde biriktirdiğim
Misafir odasından sevda sözlerimle
Ya da;
Konuşmaksızın
Bir tek söz söylemeksizin, suskunluğumla...
Korku dolu
Güçsüz
Üzerini yalanlarla örtmediğim hatalarımla...
Bana fırsat vermeyenleri bırakarak bir yana...

Onlar zamanımı
Umutlarımı çaldılar.
Her seferinde çentik atarak
Büyüttüler, kanattılar yaramı.
Paylaşım adına, ben sunarken mavileri
Yıldızsız gecelerin karanlığına çektiler beni!
Uyuyamadığım kâbus dolu sancılı akşamları
Üşüdüğüm güneşsiz sabahları...
Arzulayıp da ertelediğim ne varsa
Toplayıp geliyorum;

Koşulsuzca
Sorgulamadan
Yargılamadan
Sevmeye...
Değiştirmeye çalışmadan
Hayatı yeniden keşfetmeye...
Sevdamın isimsiz neferi
Gerçek olmaya hazır mısın benimle?
Gel ve sarıl!

Sahte hayatların ortasında
Gerçeğim, suç ortağım ol!
Âşık olmak suçsa, birlikte işleyelim...
Bekletişlerle tüketme beni!
Son bulsun yalnızlığım
Kalabalıklar ortasında!
Sensiz bir gün bile
Acıtsın
Yaralasın
Kanatsın kalbimi..

Bekletme içimde ki çocuğu, gel artık...
Gel ve sarıl, durma!
Ağlamak suçsa
Birlikte ağlayalım zaaflarımıza
Katılırcasına...

Korkuyorum...
Güvenmek istiyorum...
Birine güvenmenin o eşsiz dinginliğiyle
Benliğimi sunmak
Yalnızca sana...

Yıllar oldu ışıksız...
Aksın yüreğine ışığınla bu yürek...
Gel ve sarıl o zaman
Hadi durma..!

Refika Doğan-Antalya 2006