Misafir Şiiri - Mehmet Hameş

affettin mi kendini
kutsa ikilemini aşk sunağında

sun iksirini ey kına
aldanma, ten değil tin
ejderi alt eder aynasında
eti sokulmadıkça etine
doymaz seyre buz buluşma

epridi çift mekikli dokuma

iki misafir kıldı bizi zaman
anlam: izin telefonda
şahit damlasına kalp ırmağının
saksıda salan begonya

unutkan bulutunda sağanağın
uzun sicimli gözyaşları
yıkadı döngüce cüce hükmü
yolu düşmez öykülere bu şehrin
sası kuyuda saklanır hafıza

kağıtta inceltti mi harfleri
izsız hasara uğrayan giz
iki misafiriz bu yolculukta
oysa bilgelik daim olmalıydı
som hayatı asmalıydı ip ucunda

affettiysen ikilemi
kutsa kendini aşk sunağında