Misafir Şiiri - Kadir Ünlü

Kazık kakamadı kimse Dünya`ya
Olamadı ölümsüz,ne Krallar, ne Padişahlar,
Çürüttü cesetleri içinde,
Canlar pahasına yapılan,görkemli piramitler,
İçleri ziynet dolu sandukalar,
Geri de kalanlar,künbetler,türbeler, yatırlar,
Hani sahipleri,hepsi toprak oldular,
Bir nefes al derinden,
Hava bedava,
Gökyüzü,Güneş,Deniz bedava,
Asma yüzünü,gül biraz,tuttur bir türkü,telli turnalı,
Dur biraz,
Dinle,biteviye öten kuşları,koş git,bir köy çeşmesine,
Vur yüzüne suyunu,serinle,
Kokla ilk gördüğün çiçeği,seyret börtüyü böcekleri
Sevindir gördüğün ilk çocuğu,
Bir şeker ver, ağzı tatlansın,
Koş git seni bekleyen sevgiliye,bağrı çöl,dudaklar çatlak,
Durma, sarıl öp ki ıslansın,sil göz yaşlarını,avunsun,
Sülün gibi, bağrına yaslansın.
Hayattalarsa,annen ve baban,
Şanslısın...
Git öp ellerini,belki yarına çıkmazlar
Öpersin baş taşlarını,seni duymazlar
Misafiriz,faniyiz,
Fırsattır her doğan gün
Şah damarımız kadar yakın ölüm,
Tadını çıkar,üç günlük ömrün,