Misafir Şiiri - Cuma Ali Çetin

MİSAFİR

Ev sahibi ona hoş geldin derse...
Tatlı tatlı güler yüze misafir.
Hoş görülüp güzel şeylerden yerse...
Çıkarır yokuştan düze misafir.

Yaş yere sen otur dam başa aksa,
Ses etme misafir evini yaksa!
Misafir olduğu kişi ahmaksa...
Yüzünü kederle büze misafir.

Bir atınız varsa beraber binin
Menzile varınca beraber inin
Memnun kalmazsa ki ev sahibinin...
Atar tepesine füze misafir.

Yardım edin geldiğinde naçarsa!
Dua eder yüzde güller açarsa,
Memnun kalıp gülücükler saçarsa...
Çevirmez baharı güze misafir.

Dostluğunu asla erdirme sona,
Aklı olan iyi davransın ona,
Kıymet bilenin başına taç kona...
İyiyi kötüden süze misafir.

Yüzün ekşiterek düşürme bitap!
En güzel sözlerle et ona hitap,
Cumali deme sen oldum bir kitap...
Kitabı benzetir cüze misafir.