Misafir Şiiri - Süleyman Torlak

Yorgun ve sahipsiz gecelerde
Misafirim olurdun hep.
Önce ışıkları söndürüp
Evcilik oyunları denerdik.
Alacada gelen baykuş sesiyle sıçrardın,
Korkularının dinmez umutsuzluğundan.

Saçlarının rengini sorduğumda;
Gözlerini geceye döner:
Şu gördüğün şafak kadar kızıl
Ve yıldızlar kadar barındırıyor
Beyazlar içinde,
Derken gülümserdin!

Perdeleri çeker gizlenirdik
Tan vaktiyle köşe kapmacasına.
Sonra uzatırdın ellerini pencereye
Simit satıcılarının çığırtkanlığı
Sesini gölgede bırakmasın diye.

Bir el daha sallardın kapıdan
Başka bir yalnızlığı paylaşmak ümidiyle,
Başımı yastığa vurup,
Başka bir gecede
Yorgunluğumu dindirmek üzere.