Mis kokan orman gülüm
Ömrümden koptu ömür, sen gidince,
Aldığım nefesin, miadı doldu tenimde,
Kollarımı boşluk sarar, tutsan elinde,
Bir avare misali, yokluğunda kayboldum.
Zihnine o, güzel anlar sokulmadı mı?
Yüreğini, aşk denen o kıvılcım sarmadı mı?
Kulağına, deniz kabuğunun sözü dokunmadı mı?
Ay ışığında baş başa, sahilde dans etmiştik.
Anlamıyorsun sen, gözlerimin haykırışını,
Ruhumun tende, çektiği ıstırabını,
Sen benim canımın tek ömrüydün, oysa…
Bıçak saplanmış gibi bırak tavırlarını…
Son bir defa gözlerime bak, öyle git madem.
Gözlerini kaçırma ama bir müddet öylece,
Sen benim güne açan yüzüm, gönül danem.
Mis kokan orman gülüm, gönlüme aç öylece…
Oktay ÇEKAL
27.06.2015-10.57
Kayıt Tarihi : 6.10.2015 00:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!