Mış Şiiri - Son Cengiz Aydın

Gidişinle, rüyamda çırılçıplak koşmanın paniğini yaşadım. Uyandım! Çırılçıplaktım… Kalbin ne için çarparsa, o senin olsun demiştin. Senin için çarpmıştı bu kalp. Gittin. Mişli geçmiş zamanlarda nefessiz kaldım.

Hırçınım, öfkeliyim, zaptedilmezim, anlamsızım... Belki saklıyım, yasaklıyım. Belki çok birikmişim... Artık dizginlenemeyen hayal kırıklığının coşma; patlayıp rahatlama zamanı. Artık hafızamın kusma; yalanı, yılanı, sahteyi siktir etme zamanı. Artık ruhsuz gidişini alkışlama... Sana mişli geçmişten seslenme zamanı.

Bir adam varmış. Şiir yazarmış. Bir adam artık hiçmiş, mişli geçmiş zamanlarda kalmış… O mişli geçmiş zamanlarda, aşka hibe edilmiş yaşlara, sahip çıkılmamış, değeri bilinmemiş, şerefsizce peşkeş çekilmiş. Düşmüş damla damla gözyaşı ile beslenen, duygu tacirlerinin ayağına. O mişli geçmiş zamanlarda adı konamayan, kimsesiz, çok yazık ve hüzünlü birşeyler yaşanmış. Mış mış mış...