Bugün bir başka yanıyor içim,
seni andığımdan olsa gerek.
Bitmek bilmez bir volkan gibi,
patlıyor gözlerin
içimde.
Sokaklarımı yağmur götürmüş,
elimde kurudu o tertemiz çiçek.
Kendimi götürdüm en sevdiğim yere,
baktım ki o'da;
sen gibi,
bizim gibi,
herkes gibi;
değişmiş.
bazı şeyleri artık tüketmiş.
Bitirmiş,
sevgileri yitirmiş.
Telefonum çalmaz,
sesi kısılmış.
Dünden kalan ne varsa;
hepsi mış,
hepsi miş...
(Ankara Ocak 2002)
Evren DalgıçKayıt Tarihi : 5.12.2004 14:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Evren Dalgıç](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/12/05/mis-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!