...Mış Şiiri - Hasan Eşiyok

Hayat denen adada mutsuz bir karınca yaşarmış,
Çok yakınından, mutluluk diye bir nehir akarmış,
Bahar gelip karlar eriyince etrafa umut taşarmış,
Zavallı biçare her gün imrenerek suya bakarmış.

Mutluluk hayali, bizim karıncayı baştan çıkarmış,
Nehirde yüzmek isteyince başına bir bela sarmış,
Her ne yöne gitse bir dalga gelip önünü tıkarmış,
Ne sesini duyan ne de yardıma koşan biri varmış.

Dost dost diye durmaksızın günlerce hep ağlamış,
Bir tek, gül hariç kimseler yüzüne bile bakmamış,
Kapısını açan bu güle sevdalanıp gönül bağlamış,
Aradığını bulmuş ama kader bir türlü bırakmamış.

Yüzü gülse de karamsarlığı yüreğine saplarmış,
O biricik tatlı gülü kaybetmekten çok korkarmış,
Ayrılığın lafı bile olsa yüreğini bir acı kaplarmış,
Çünkü o gül uzaktan da olsa mutluluk kokarmış.