Mirza Şiiri - Mahmut Çendik

Yeni oyuncağıyla şımaran
Bir çocuktu oysa yüreğim
Heyecanım beni oyalayıp durdu
Sanırdım ki
Gün hep böyle aydınlık
Gök hep böyle mavi kalacaktı
Sanırdım ki geceye ihtimal bile yoktu

Çok sürmedi aldanışım
Açılıverdi gözlerim karanlığa
Karanlığında acısı varmış
Bana neden söylemedin Mirza?

İltihaplı bir diş gibi sızlarken geceyarıları
Dokundukça çoğaldı kederim
Ağrıyıp dururken tek başıma odamda
Acıma ilaç bulamadın Mirza!

Gözünün önünde solarken ben
Bir damla suyu çok mu gördün yoksa
Ben derdime çare ararken
Sen çareme dert mi oldun Mirza!