Mirim Şiiri - Suphi Sekü

MİRİM

Feri sönmüş kelamın izdüşümü şiirim
Goncamın yüreğinde, kıştan kalma tipi var
yıllar var ki ayazı, ruhuma vurur; mirim
Tepemde dam uçuşup üstüme çöktü duvar

goncamın yanakları buza kesmiş ayazda
Mor'a dönmüş pembemsi gamzesinin halesi
Her taraf siyah mirim, gark olsamda beyazda
Umudumun üstüne düşmez tek bir jalesi

Goncamın suyu acı, çorak imiş toprağı
Sanki kara çarşamba, tevellütü kaderdi
nevşu nema bulurmu, kuru dalın yaprağı
Mirim; goncamın bahtı, ta başından hederdi

İkbalimi söndürdü, goncamın arzı hâli
Şafağımdan öteye, ferdam katran karası
Yüreğim yorgun, mirim; kalmadı hiç mecali
Kışın ardı yine kış, bu bir gönül yarası